Ang buhay ng tao ay isang libro na ang bawat pahina ay walang humpay na sinusulatan ng bawat isa na may tumitibok na puso. Hindi lahat ay madaling basahin o ilathala sa mga libro ng ating buhay ngunit ito ay isang katotohanan na hindi kailanman magbabago. Kailangan ng bawat isa na mabuhay sa gitna ng pagangat at pagragasa ng alon dahil ang buhay ay hindi araw araw na madaling sabayan o pakisamahan, halos kalimitan ay magiging puno ito ng pagsubok at mga katanungan na di mahanap ang kasagutan.
Sa ating paglalakbay sa buhay, marami tayong makikilala na magiiwan sa atin ng aral at mga abiso para sa ating ikauunlad, ngunit hindi lahat ay magiging masaya o madaling unawain sapagkat may mga papasok rin sa ating buhay na magdudulot ng sakit at sugat. May mga tao na napapaligid sa atin na hindi mabuti ang intensyon sa atin at sila ang magtuturo sa atin na mas maging matalino sa pagdedesisyon kung sino ang pagkakatiwalaan natin ng mga totoo na sarili natin. May mga taong nahuhulog sa kalungkutan at natutungo o sumusuko sa kasamaan ng mundo, kahit depende ito sa asal sa kanilang tahanan may kakayahan din silang magbago at umiwas sa mga iyon. Kailangan lang ng isang malakas na pagnanais upang makahakbang patungo sa mabuting pagbabago.Kaliwa’t kanan ay napapaligiran tayo ng naghalo halong kabutihan at kasamaan at hindi magiging madali ang pagtuklas kung sino ang nararapat natin nabigyan ng tiket sa ating buhay.
Sa ating mga misyon sa buhay, malaking bagay ang pagkakaron ng matibay na paniniwala sa sarili dahil maraming pagsubok at tao na hahadlang sa atin sa pagkamit ng mga pangarap. May mga tao na hindi ka tutulungan at hihilahin ka papunta sa baba. May mga tao na susuko at hindi na lang hahabulin ang pangarap. Sa dinami dami ng tao sa mundo, hindi lahat ay natutupad ang pangarap at nauuwi sa pagkabigo. Importante ang magkaroon ng paguugali na mabuti at may paninindigan sa pangarap dahil ito ang magiging panlaban natin sa mga hamon ng buhay.Sa simula ng tula, napapahiwatig ditto ang kalungkutan o paghihinagpis. Kaakibat ng pagmamahal ang sakit at sadyang hindi to maaalis kailanman sa usapan kapag nagmahal ang isang tao. Nakakalito ang pag-ibig. Hindi maipaliwanag kung ano nga ba ang nagpapahirap para maunawaan ang pag-ibig sapagkat ito ay isang bagay na malawak ang depenisyon o nasasaklaw. Nagdudulot ito ng kilig na sadyang hindi maipaliwanag at kung bakit nito naaapektuhan ang buong sistema ng ating pagkatao.
Tula, Talumpati, Maikling Kwento, Pabula, Sanaysay
Ang pag-ibig ay tila nakakalunod rin para sa mga puso. Kapag ang pag-ibig ay tunay at totoo ay hindi na malaman kung ito ba ay mabuti o masama para sa atin dahil tayo’y nasakop na ng pag-ibig. Hindi na nakokontrol halos ng tao ang mga sariling emosyon kapag natamaan ng tunay na pag-ibig, kahit ito man ay isang henyo o isang tao na marami nang napagdaanan, hindi pa rin kadalasan na nagagamit ang isip kapag ang pag-ibig na ang kumatok sa ating mga pintuan. Minsan ay kahit nasa mali na tayo ay inilalaban pa rin dahil sa ating pagiging mapangahas dulot ng pagkadakip ng pag-ibig. May mga bagay na hindi kadalasang nagagawa ng tao ngunit dahil sa pag-ibig ay nagagawa nitong lagpasan ang mga pagsubok at makawala sa kadena na bumalot sanhi ng paghihirap ng buhay. Nagagawa rin ng tao maging makasarili dahil tila para sa sariling kapakanan at kagustuhan lamang ito umaayon. Hindi na napapansin ang kapakanan ng iba lalo na ang kanilang mga damdamin.
Sa huling parte ng tula, nagpapahiwatig ito ng pagbibigay payo para sa bawat isa sa atin lalo na sa mga kabataan. Ipinapakita o ipinapaunawa nito ang kakayanan ng pag-ibig at inaabisuhan tayo na huwag maging mapangahas at magpakontrol sa pag-ibig na hindi tama ang landas. Maging maingat tayo sa mga aksyon natin at panatilihin ang kagandahan ng pag-ibig sa pamamagitan ng pagmamahal sa ating kapwa sa wasto at mabuting paraan.
Ang pag-ibig ay tila nakakalunod rin para sa mga puso. Kapag ang pag-ibig ay tunay at totoo ay hindi na malaman kung ito ba ay mabuti o masama para sa atin dahil tayo’y nasakop na ng pag-ibig. Hindi na nakokontrol halos ng tao ang mga sariling emosyon kapag natamaan ng tunay na pag-ibig, kahit ito man ay isang henyo o isang tao na marami nang napagdaanan, hindi pa rin kadalasan na nagagamit ang isip kapag ang pag-ibig na ang kumatok sa ating mga pintuan. Minsan ay kahit nasa mali na tayo ay inilalaban pa rin dahil sa ating pagiging mapangahas dulot ng pagkadakip ng pag-ibig. May mga bagay na hindi kadalasang nagagawa ng tao ngunit dahil sa pag-ibig ay nagagawa nitong lagpasan ang mga pagsubok at makawala sa kadena na bumalot sanhi ng paghihirap ng buhay. Nagagawa rin ng tao maging makasarili dahil tila para sa sariling kapakanan at kagustuhan lamang ito umaayon. Hindi na napapansin ang kapakanan ng iba lalo na ang kanilang mga damdamin.
Sa huling parte ng tula, nagpapahiwatig ito ng pagbibigay payo para sa bawat isa sa atin lalo na sa mga kabataan. Ipinapakita o ipinapaunawa nito ang kakayanan ng pag-ibig at inaabisuhan tayo na huwag maging mapangahas at magpakontrol sa pag-ibig na hindi tama ang landas. Maging maingat tayo sa mga aksyon natin at panatilihin ang kagandahan ng pag-ibig sa pamamagitan ng pagmamahal sa ating kapwa sa wasto at mabuting paraan.
Ang pag-ibig ay tila nakakalunod rin para sa mga puso. Kapag ang pag-ibig ay tunay at totoo ay hindi na malaman kung ito ba ay mabuti o masama para sa atin dahil tayo’y nasakop na ng pag-ibig. Hindi na nakokontrol halos ng tao ang mga sariling emosyon kapag natamaan ng tunay na pag-ibig, kahit ito man ay isang henyo o isang tao na marami nang napagdaanan, hindi pa rin kadalasan na nagagamit ang isip kapag ang pag-ibig na ang kumatok sa ating mga pintuan. Minsan ay kahit nasa mali na tayo ay inilalaban pa rin dahil sa ating pagiging mapangahas dulot ng pagkadakip ng pag-ibig. May mga bagay na hindi kadalasang nagagawa ng tao ngunit dahil sa pag-ibig ay nagagawa nitong lagpasan ang mga pagsubok at makawala sa kadena na bumalot sanhi ng paghihirap ng buhay. Nagagawa rin ng tao maging makasarili dahil tila para sa sariling kapakanan at kagustuhan lamang ito umaayon. Hindi na napapansin ang kapakanan ng iba lalo na ang kanilang mga damdamin.
Sa huling parte ng tula, nagpapahiwatig ito ng pagbibigay payo para sa bawat isa sa atin lalo na sa mga kabataan. Ipinapakita o ipinapaunawa nito ang kakayanan ng pag-ibig at inaabisuhan tayo na huwag maging mapangahas at magpakontrol sa pag-ibig na hindi tama ang landas. Maging maingat tayo sa mga aksyon natin at panatilihin ang kagandahan ng pag-ibig sa pamamagitan ng pagmamahal sa ating kapwa sa wasto at mabuting paraan.