Sa simula ng tula, napapahiwatig ditto ang kalungkutan o paghihinagpis. Kaakibat ng pagmamahal ang sakit at sadyang hindi to maaalis kailanman sa usapan kapag nagmahal ang isang tao. Nakakalito ang pag-ibig. Hindi maipaliwanag kung ano nga ba ang nagpapahirap para maunawaan ang pag-ibig sapagkat ito ay isang bagay na malawak ang depenisyon o nasasaklaw. Nagdudulot ito ng kilig na sadyang hindi maipaliwanag at kung bakit nito naaapektuhan ang buong sistema ng ating pagkatao.
Ang pag-ibig ay tila nakakalunod rin para sa mga puso. Kapag ang pag-ibig ay tunay at totoo ay hindi na malaman kung ito ba ay mabuti o masama para sa atin dahil tayo’y nasakop na ng pag-ibig. Hindi na nakokontrol halos ng tao ang mga sariling emosyon kapag natamaan ng tunay na pag-ibig, kahit ito man ay isang henyo o isang tao na marami nang napagdaanan, hindi pa rin kadalasan na nagagamit ang isip kapag ang pag-ibig na ang kumatok sa ating mga pintuan. Minsan ay kahit nasa mali na tayo ay inilalaban pa rin dahil sa ating pagiging mapangahas dulot ng pagkadakip ng pag-ibig. May mga bagay na hindi kadalasang nagagawa ng tao ngunit dahil sa pag-ibig ay nagagawa nitong lagpasan ang mga pagsubok at makawala sa kadena na bumalot sanhi ng paghihirap ng buhay. Nagagawa rin ng tao maging makasarili dahil tila para sa sariling kapakanan at kagustuhan lamang ito umaayon. Hindi na napapansin ang kapakanan ng iba lalo na ang kanilang mga damdamin.
Sa huling parte ng tula, nagpapahiwatig ito ng pagbibigay payo para sa bawat isa sa atin lalo na sa mga kabataan. Ipinapakita o ipinapaunawa nito ang kakayanan ng pag-ibig at inaabisuhan tayo na huwag maging mapangahas at magpakontrol sa pag-ibig na hindi tama ang landas. Maging maingat tayo sa mga aksyon natin at panatilihin ang kagandahan ng pag-ibig sa pamamagitan ng pagmamahal sa ating kapwa sa wasto at mabuting paraan.Sa ating pagpapatuloy sa paglalakbay sa mundo ng Noli Me Tangere, ating tatalakayin ngayon ang Kabanata 15, na pinamagatang “Ang mga Sakristan”. Sa kabanatang ito, makikilala natin ang mga tauhan na kumakatawan sa mga sakristan at ang papel na ginagampanan nila sa ating lipunan.
Fil10 Q2 Mod3 Ang Aking Pagibig V3
Sa kabanatang 14 ng “Noli Me Tangere, ” ating makikilala ang isang natatanging tauhan na si Pilosopo Tasyo. Siya ay tanyag sa San Diego dahil sa kanyang natatanging personalidad at mga pananaw sa pulitika at lipunan.
Sa kabanatang ito, titingnan natin ang mga pangyayari na nangyari sa isang tahimik na gabi na nagdala ng malalim na kahulugan at hugis sa mga susunod na kabanata.
Dalawang lalaki ang abala sa paghuhukay ng libingan malapit sa pader na tila ba sasabog na. Ang isa ay isang beteranong tagalibing, samantalang ang isa ay baguhan, kaya’t sunud-sunod ang kanyang pagdura at paghithit ng sigarilyo.
Filipino Grade 8
Bagamat si Don Rafael ang pinakayaman sa San Diego at binibigyan siya ng respeto ng lahat, hindi siya ang pinakamakapangyarihan sa bayan.
Matatagpuan ang bayan ng San Diego sa tabi ng dalampasigan, kilala ito dahil sa malawak nitong taniman at mga kabukiran. Isa ito sa mga bayang mayaman sa mito at alamat sa bansang Pilipinas.
Nakaplano na sanang kunin ni Maria Clara ang kanyang mga gamit sa kumbento sa araw na ‘yun. Hinihintay siya ni Tiya Isabel sa karwahe para makalayas na sila nang tuluyan, pero bigla namang dumating si Padre Damaso.
Filipino 10 Q2 Week 3
Sa araw na iyon, maganda ang panahon. Sakay si Ibarra sa kalesa, naglalakbay sa kalye ng Maynila, at maraming mga alaala ang bumalik sa kaniyang isipan habang tinatanaw ang kilalang lugar.
Papalapit na ang pistang ipinagdiriwang sa San Diego kaya’t doon sila nagbakasyon. Nang dumating na si Ibarra, halata sa mukha ni Maria Clara ang kanyang kaba at pagkabalisa.
Si Kapitan Tiyago, ang solong anak ng isang negosyanteng nagtitinda ng asukal sa Malabon, ay nasa edad na humigit-kumulang sa tatlumpu’t limang taon. Bagaman hindi siya nakapag-aral sa paaralan, tinuruan siya ng isang paring Dominiko.
Pag Ibig ( Tula / Poem )
Sa araw na iyon, maganda ang panahon. Sakay si Ibarra sa kalesa, naglalakbay sa kalye ng Maynila, at maraming mga alaala ang bumalik sa kaniyang isipan habang tinatanaw ang kilalang lugar.
Papalapit na ang pistang ipinagdiriwang sa San Diego kaya’t doon sila nagbakasyon. Nang dumating na si Ibarra, halata sa mukha ni Maria Clara ang kanyang kaba at pagkabalisa.
Si Kapitan Tiyago, ang solong anak ng isang negosyanteng nagtitinda ng asukal sa Malabon, ay nasa edad na humigit-kumulang sa tatlumpu’t limang taon. Bagaman hindi siya nakapag-aral sa paaralan, tinuruan siya ng isang paring Dominiko.